Bakıyoruz da etrafımızda yıllar geçtikçe kültürler ve gelenekler bozulmaya başlıyor. Laf olsun torba dolsun hesabı konuşmalar çoğalıyor. Geçmişte yani geçmiş dediysem çok geçmişe gitmenize gerek yok bundan 15-20 yıl öncesine kadar evlilikler ne kadar güzeldi farkında mısınız? Bilmiyorum ama geçmiş annelerimize babalarımıza dayı amca teyze hala arkadaş eş dosta bakacak olursak eğer gerçek evlilikler eskide kaldı, kalmaması gerekiyorken... Neden eski evliliklerdeki eşlerin birbirine olan saygısı sevgisi değeri şuan yok?

Neden eskideki gibi evlat yetiştirilme önceliği şimdi yok?

Neden öncelikler değişti?

Buna sebep ne oldu , ne değişti?

Aslında biz insanların toplumdaki algılara kendimizi çok çabuk kaptırmamız yeni çıkan her şeye hemen ayak uydurma alışkanlığımız , birileri görsün birileri desin huylarımızdan neden vazgeçemiyoruz?

Birilerini mutlu etmek için farkında mısınız biz mutlu olamıyoruz..

Çevredeki evli insanlara bakıyorsun " Evlenmeyin bu devirde evlenilmez, bekarlık sultanlıktır " diyor. Bir tarafta evlenmek isteyen bekarlar..

Bir tarafta iş arayan insanlar bir tarafta işinden bıkmış insanlar

Bir tarafta aç insanlar diğer tarafta israf eden insanlar

Yani kimse elindekinin kıymetini bilmiyor.. Açıkçası her şey Yokken kıymetli olup varken değer bilinmiyor..

Boşanma oranları eskiye kıyasen neden bu kadar fazla?

Artık eskisi gibi ailem ne der?

Ayıptır boşanma olmaz bir şekilde o sorunu çözmemiz gerekiyor düşüncesi nereye gitti?

Ne oldu bize?

Neden artık insanlar ben bununla uğraşamam gidip boşanacağım diyor neden artık bu kadar basit?

Veya evlenmek isteyenler evlendikten sonra neden evlenmeyin diyor?

Bekarken sevgi görmeye,  değer görmeye açtı, fazla gelince doydu mu acaba ?

Elimizde olmayan bir şey uğraşır çabalarız varken kurtulmak için uğraşmaya başlarız nedir bu döngü?

Aslında evlilik;

        İki insanın , sadece nikah memurunun prosedür gereği sorulan sorusunda kalmadan gerçekten hastalıkta ve sağlıkta, iyi günde ve kötü günde birbirinin yanında olmak değil mi?

İmtihan gereği sürekli başlarında bir ton dert olduğu zaman bunun bir şekilde beraber üstesinden geliriz deyip ona destek çıkmak değil mi?

Ağır  bir hastalığa yakalandığında yemeyip içmeyip elinden gelenin kat kat fazlasını yapmak değil mi?

Ne olursa olsun iki tarafın bir birine dayanak olması gerektiği bir mevzu değil mi?

Bence öyle 

Galiba bir şeyleri yanlış anlamışız..

Evlilik vakti zamanında doğup büyüdüğün oturduğun eve misafir gitmektir.

Evlilik artık tek kişilik değil çift kişilik düşünmektir

Evlilik sorumluluktur.

Evlilik bir oyuncakla oynadıktan sonra onu kenara bırakıp farklı bir oyuncakla oynamaktan tamamen  farklı bir şeydir.

Evlilik adanıştır

Artık yeni evliliklerdeki sorunlar çok basit sorunlardır sebepleri incir çekirdeğini doldurmayacak kadar küçük sorunlar işte 

Özellikle sosyal medyanın evliliklere etkisi ağırdır.

Teknolojinin etkisi ağırdır.

Gelişmekte olan bir dünya ve gelişmekte olan bir Türkiye'de yasadığımızdan ötürü her geçen gün yeni teknolojik  ve akıllı cihazlar  çıkıyor ve akıllı cihazları hayatımızda çoğaltınca tabiri caizse bizi manevi olarak geriye götürüyor. Televizyon çıktı sohbetler bitti derken artık telefon sosyal medyada muhabbetlere engel oluyor ve her geçen gün evlilikleri öldürüyor...

Her akşam çocukları ile ilgilenen bir şeyler öğreten aileler gitti yerine toplantıdan toplantıya koşan kariyer uğrunda var yok bir kez yaşayacağı  bu hayatı farkında olmadan zindan eden,  aileler geldi. Çocuklarıyla hiç ilgilenmeyen anne babalar,  anneanneyi ve babaanneyi , anne olarak , dedeleri ise baba olarak görmeye başladı. Anne şefkatinden baba sevgisinden mahrum kalan çocuklardan gelecekte nasıl verim alınacak ?

Rahat bir hayat yaşamak uğruna değer mi?

Bu merak konusu..

Sulamadığınız ağaçtan çiçek beklemeyin..

Şimdi durup bir daha düşünün gerçekten evlimiyim diye?